Wyjałowienie organizmu z paciorkowców

Wyjałowienie organizmu z paciorkowców można uzyskać penicyliną, a u cho-rych na nią uczulonych erytromycyną. Wybór preparatu penicyliny nie ma istotnego znaczenia. Ważnym czynnikiem jest natomiast wielkość dobowej dawki leku i czas jej stosowania. Antybiotyk wprowadza się od początku leczenia pierwszego i każdego następnego rzutu choroby. Najczęściej stosuje się domięś-niowo penicylinę prokainową albo benzylopenicylinę benzatynową (Debecylina). Stężenie lecznicze wstrzykniętej domięśniowo penicyliny prokainowej trwa ok. 24 h, a benzylopenicyliny benzatynowej kilka – kilkanaście dni.

Faza leczenia pierwotnego trwa 10 dni. Wyjaławiające dawki penicyliny prokainowej wynoszą u dorosłych 600000-1 800000 j.m./24 h, a benzylopenicyli-ny benzatynowej 1 200000 j.m. co 7-10 dni. U chorych uczulonych na penicylinę stosuje się doustnie co 6 h erytromycynę w dawce 250-500 mg (1,0-2,0 g/24 h). Po zakończeniu 10-dniowego leczenia pierwotnego należy zaraz rozpocząć fazę tzw. leczenia wtórnego. Leczenie wtórne znacznie zmniejsza, a nawet eliminuje, możliwość ponownego zakażenia paciorkowcem. Prawdopodobieństwo szybkiego nadkażenia jest szczególnie duże w środowisku szpitalnym. Leczenie wtórne polega na wstrzykiwaniu domięśniowo co 3-4 tygodnie benzylopenicyliny benzatynowej w dawce 1200000 j.m. Gdy stosowanie penicyliny jest niemożliwe z powodu uczulenia, wówczas podaje się erytromycynę codziennie w 2 dawkach po 250 mg każda. Leczenie wtórne prowadzi się przez cały czas pobytu chorego w szpitalu.