W przeciwieństwie do przepuklin pępowinowych stwierdza się znacznie mniej wad towarzyszących. Wytrzewienie wrodzone stanowi niebezpieczeństwo dla życia noworodka i wymaga natychmiastowego leczenia chirurgicznego.

Leczenie. W znieczuleniu ogólnym, po zaintubowaniu dziecka, wprowadza się zgłębnik do żołądka, cewnik do pęcherza moczowego i dren gumowy do odbytnicy. Brzegi skóry należy okrwawić, a sam ubytek poszerzyć o cięcie ku górze i ku dołowi. Krezkę jelita nastrzykuje się 0,25% roztworem ksylokainy. Jelita odświeża się fizjologicznym roztworem NaCl. Po sprawdzeniu drożności przewodu pokarmowego wykonuje się podwójną gastrostomię, wprowadzając drugi cewnik przez dwunastnicę do jelita cienkiego. Zaleca się też wykonanie cekostomii z usunięciem wyrostka robaczkowego, po czym należy stopniowo wprowadzić trzewa do jamy brzusznej. Gastrostomia i celcostomia umożliwiają wykonanie warstwowej plastyki ubytku powłok przez zmniejszenie ciśnienia w jamie brzusznej. W razie trudności zamknięcia należy rozważyć wykonanie plastyki jednym ze sposobów podanych w leczeniu przepukliny pępowinowej. Wielu chirurgów korzysta w tych przypadkach z metody Schustera, wytworzenia worka sylastilcowego.

Główną przyczyną niepowodzeń jest zapalenie otrzewnej. Trzeba się liczyć również z wtórną niedrożnością przewodu pokarmowego, uciskiem trzew na żyłę główną dolną, uciskiem na ścianę jelit i jej martwicą. Później mogą wystąpić objawy złego wchłaniania jelit, których inercja na równi z upośledzeniem komórek zwojowych może być przyczyną zaburzeń perystaltyki i stanów niedrożności czynnościowej. Wymaga to karmienia drogą pozajelitową.